Ang renaissance ay tumutukoy sa panahon ng kasaysayan sa Europa mula ika-14 hanggang ika-16 na dantaon. Nangangahulugang ito na “muling pagsilang”. Ang muling pagkamulat sa kultural at klasikal na kaalaman ng Greece at Rome na nagbibigay sa kahalagahan ng tao. Isang pagbabalik sigla sa mga makalumang interes mula sa mga pangangailangang espiritwal noong Panahong Medieval. Dapat ang mga tao ay maging malaya sa paglinang ng kanyang mga kakayahan at interes at dapat hangarin ng tao ang lubos na kasiyahan sa pangkasalukuyang buhay.Ang naging batayang itelektuwal ng renaissance ay ang sariling likha nitong bersiyon na humanismmo mula sa muling pagkakatuklas sa klasikal na pilosopiyang griyego, tulad ng kay Protagoras na nagsabi na “Ang tao ang sukatan ng lahat ng bagay” Ang panibagong pag-iisip na ito ay inihayag sa sining, arkitektura, politikal, agham, at panitikan. Ang sinaunang halimbawa ay ang pagpapaunlad ng perspektibo sa pagpipintang langis at ang ginamit muling kaalaman sa kung paano gumawa ng semento. Bagama’t pinabilis ng imbensyong metal movable type ang pagkalat ng mga ideya sa dulo ng ika-15 dantaon, ang mga pagbabago ay hindi pantay-pantay na naranasan sa buong Europa. Ang mga naging epekto nito ay nagbigay daan sa pagpapaunlad ng kultura ng iba’t-ibang tao sa daigdig lalo na ang mga Europeo. Pinaunlad ng renaissance ang sining, pilosopiya at ang kagandahan ng mga likhang sining.

Ayon sa aking natutunan, binigyang diin ang pagbabalik interes sa mga kaalamang klasikal. Nagpago ang pananaw ng mga tao sa panahong ito ay tinalikudan nila ang mga pamahiin. Naganap ang malaking pagbabago sa kabuhayan at naging maningning ang panahong ito sa larangan ng pagsulat, pagpinta, eskultura, at arkitektura.